නිර්මාල් සහ උයන්ගොඩ සාකච්ඡාවට ප්‍රතිචාරයක් - ලලිත් චන්ද්‍රකාන්ත

 නිර්මාල් සහ උයන්ගොඩ සාකච්ඡාවට මගේ ප්‍රතිචාරය මෙයයි.

1 කොටස- ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ පරිණාමය සහ “catch all party” සන්කල්පය

2 කොටස- විපක්ෂයේ අනාගතය.

3 කොටස- උතුරු නැගෙනහිර සහ ජනවාර්ගික කේන්ද්‍රීය පක්ෂවල අනාගතය

4 කොටස- ඊළඟට කුමක්ද

1 කොටස-

පක්ෂයේ පරිණාමය එහි නමෙන් හඳුනාගත හැක.

එය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණයි. එය බොල්ෂෙවික් පෙරටුගාමී ආකෘතිය මත ගොඩනගා ඇත. එහි අරමුණ වන්නේ ජනතාවගේ විමුක්තිය සඳහා නායකත්වය සැපයීමයි. 60 සහ 70 දශකවල, පශ්චාත් යටත් විජිත යුගයේදී, ජනතාව නිදහස් කිරීමේ ප්‍රමුඛ දර්ශනය මාක්ස්වාදය හරහා විය. නමුත් පවතින තත්වයන් අනුව පක්ෂය වෙනස් විය.

උදාහරණයක් ලෙස, 80 දශකයේ වැදගත්ම අවශ්‍යතාවය වූයේ ජනතාව නිදහස් කිරීම සඳහා JR සහ IPKF පරාජය කිරීමයි. එබැවින් පක්ෂය ඒ සඳහා නායකත්වය ලබා දුන්නේය. අපි JR සහ IPKF පරාජය කළෙමු. එබැවින් අපි අපගේ අරමුණ සාක්ෂාත් කර ගත්තෙමු.

2000 වන විට දේශපාලන භූ දර්ශනය වෙනස් වී තිබුණි.  ජනතාවගේ ආකල්ප හා වටිනාකම් වෙනස් වී ඇත. ජන විකාශනය වෙනස් වී ඇත. පක්ෂය අනුවර්තනය වී ඇත. අද අවශ්‍ය වන්නේ සමාජවාදී රාජ්‍යයක් ස්ථාපිත කිරීම නොවේ. නමුත් නීතිය හා සාමය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම, ස්ථාවර ආර්ථිකයක් නිර්මාණය කිරීම ය.

මෙම ක්‍රියාවලිය අතරතුර, අත්‍යවශ්‍ය පක්ෂ ව්‍යුහය වෙනස් නොවීය. අපි තවමත් මධ්‍යම කාරක සභාවක් සහ කේඩරයන් සහිත බොල්ෂෙවික් පක්ෂයකි.

එය බටහිර රටවල දක්නට ලැබෙන පරිදි සියලුම පක්ෂ අල්ලා ගැනීමක් නොවේ.

මම ඔබට උදාහරණ දෙකක් දෙන්නම්.

වර්තමාන පෝලන්තයේ නිර්මාතෘ පිල්සුඩ්ස්කි පෝලන්ත සමාජවාදී පක්ෂයේ නායකයා විය. පෝලන්ත සමාජවාදී පක්ෂය (PPS), සමාජවාදී මූලධර්ම මත ආරම්භ කරන ලද නමුත් එහි ප්‍රාථමික සහ ප්‍රමුඛ ඉලක්කය පෝලන්ත ජාතික නිදහස විය. "සමාජවාදය මාධ්‍යයකි, නිදහස අවසානයකි":

ඩෙන් ෂියාඕපින් සමයේ චීන කොමියුනිස්ට් පක්ෂය මාඕගේ කොමියුනිස්ට් චීනය ක්‍රමයෙන් පරිවර්තනය කළේය. වර්තමාන චීනය කොන්ෆියුෂියානුවාදයේ සහ කොමියුනිස්ට්වාදයේ එකතුවකි.

එබැවින් අපි "සියලු පක්ෂ අල්ලා ගැනීම" යන අදහස මම සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රතික්ෂේප කරමි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සැමවිටම ජනතාව නිදහස් කිරීම සඳහා නායකත්වය සැපයීම සඳහා පෙරමුණ ගෙන සිටින පක්ෂය වී ඇති අතර සැමවිටම පවතිනු ඇත.

2 කොටස- විපක්ෂයේ අනාගතය.

ශ්‍රී ලංකාවේ සාම්ප්‍රදායික දේශපාලන පක්ෂ සාමාන්‍ය පාර්ලිමේන්තු දේශපාලන පක්ෂ රාමුව තුළ නිර්වචනය කළ නොහැක. ඒවා පිහිටුවා ඇත්තේ පිරිසක් නියෝජනය කිරීමට නොවේ.

ඒවා පිහිටුවා ඇත්තේ පුද්ගලයෙකුට හෝ පවුලකට වරප්‍රසාද ලබා දීම සඳහා ය.

ජයග්‍රහණයෙන් පසු ඔවුන්ට ත්‍යාග පිරිනැමීමට අවශ්‍ය බවට පැහැදිලි අවබෝධයක් ඇතිව ඔවුන්ගේ ආධාරකරුවන් බඳවා ගන්නා ලදී. මෙම ත්‍යාග රජයේ රැකියා, කොන්ත්‍රාත්තුව, බලපත්‍ර ආදිය විය හැකිය.

එම ආධාරකරුවන් පක්ෂයට අරමුදල් සැපයූහ.

ජවිපෙ/ජාතික ජන බලවේගය දැන් එම ව්‍යුහය විසුරුවා හැරීමේ ක්‍රියාවලියක යෙදී සිටී. නීති විරෝධී මත්ද්‍රව්‍ය වෙළඳාම එම ව්‍යුහයේ කොටසකි.

එය කැඩී ගිය පසු, විරුද්ධ පක්ෂවලට පැවතිය නොහැකිය.

 NPP ඒකාධිපතිවාදය පිළිබඳ මෙම සංකල්පය පැමිණෙන්නේ එතැනිනි.

සිංගප්පූරුවේ තත්වය දෙස බැලීමට මම යෝජනා කරමි. එහි බහු-පක්ෂ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් ඇත, නමුත් 1960 ගණන්වල සිට බලයේ සිටින්නේ එක් පක්ෂයක් පමණි.

ඉදිරි වසර කිහිපය තුළ NPP/JVP උපාය මාර්ගය සියල්ල හොඳින් සිදුවුවහොත්, ශ්‍රී ලංකාවේ සිදුවන්නේ එයයි.

අදාල සංවාදය :

කතෘ - ලලිත් චන්ද්‍රකාන්ත